σαπροπηλός

ο, Ν

(πετρογρ.) ασύνδετο ίζημα πλούσιο σε βιτουμενιούχες ουσίες, που χαρακτηρίζεται από τύρφη πλούσια σε λιπαρές και κηρώδεις ουσίες και φτωχή σε κυτταρινικό υλικό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. sapropel (< σαπρός + πηλός)].